Kartuzja to miejsce, gdzie niebo schyla się ku ziemi, a ziemia wznosi się ku niebu. Każdy mnich żyje modlitwą, pracą i milczeniem. Wielka cisza pozwala usłyszeć delikatny głoś Boga, który przychodzi z miłością.

Z inspiracji księcia Ludwika II w latach 1423 – 1424 powstał w Legnicy potężnych rozmiarów klasztor kartuzki, znajdował się on na wschód od miasta ( dzisiejsze okolice ulic Moniuszki i św. Trójcy).

Fundacja miała miejsce w dniu 14 stycznia 1423 r. Książę własną ręką położył kamień węgielny, umieszczając na nim pięć złotych dukatów, na pamiątkę pięciu ran Chrystusa. Wobec zakonników książę poczynił liczne darowizny, m.in. nadał im wieś Koskowice wraz z Jeziorem Koskowickim, dobra w okolicy Nysy. Fundacja klasztoru nastąpiła dla upamiętnienia wyprawy Ludwika II do Ziemi Świętej w latach 1403 – 1404. Można przypuszczać, że książę przebywający w ciężkiej niewoli u Saracenów, postanowił, że po szczęśliwym powrocie do kraju ufunduje klasztor. Sprowadzenie do Legnicy zakonu kartuzów, opartego na bardzo surowej regule nakazującej mnichom milczenie, zupełne odizolowanie się od świata, skromne pożywienie, noszenie włośnicy, pracę fizyczną i modlitwę, mogło być spowodowane chęcią upamiętnienia najcięższego okresu w życiu księcia. Budowa całego kompleksu klasztornego trwała do 1449 r. Książę zgodnie ze swoim życzeniem został pochowany w kaplicy klasztornej w 1436 r. Na płycie nagrobnej Ludwik II trzyma w prawej dłoni model świątyni. Występująca w modelu świątyni litera m, zdaniem badaczy jest skrótem słów mors (śmierć) lub memento mori (pamiętaj o śmierci), które to hasła jednoznacznie odnoszą się do słynącego z surowych reguł zakonu kartuzów.

Konny portret Ludwika II Brzeskiego z Herbarz Złotego Runa

Zgromadzenie klasztorne przetrwało do czasów reformacji. Po 1548 roku klasztor zlikwidowano. Po rozbiórce klasztoru kartuzów część jego wyposażenia, kunsztowną płytę nagrobną księcia przeniesiono do franciszkańskiego kościoła św. Jana Chrzciciela. Przeniesienie płyty nagrobnej Ludwika II do kościoła Św. Apostołów Piotra i Pawła nastąpiło według różnych źródeł pomiędzy rokiem 1847 i 1872. Od ufundowanego klasztoru kartuzów wzięła nazwę dzielnica Legnicy – Kartuzy.