Ludwik II książę legnicko – brzeski założyciel rycerskiego zakonu „Rudenband”, poślubił w roku 1418 Elżbietę córkę elektora brandenburskiego Fryderyka I Hohenzollerna.

W 1420 najważniejszym wydarzeniem z punktu widzenia historycznego było przyjęcie do zakonu brata Elżbiety, Jana IV Hohenzollerna (1405-1464) zwanego Alchemikiem. Został on przedstawicielem zakonu na Szwabię, Frankonię i Bawarię z prawem przyjmowania nowych członków i pobierania opłat.

Order Łabędzia

Brandenburgii ufundował „Order Łabędzia” i nadał mu statut dla którego pierwowzorem był dokument fundacyjny zakonu „Rudenband”. Po nadejściu reformacji oba ordery straciły na znaczeniu, choć zakony (ordery) nigdy formalnie nie zostały rozwiązane.

Order Łabędzia

W 1843 r. król pruski Fryderyk Wilhelm IV (1795-1861) z dynastii Hohenzollernów, wielbiciel romantyzmu odnowił „Order Łabędzia”, za jego też sprawą udostojnione herby Śląska z roku 1842 i 1855 zostały udekorowane rycerskim orderem zakonu „Rudenband”. Archiwa naszych sąsiadów skrywają wiele dokumentów na temat historii obu zakonów.

W 1980 r. „Order Łabędzia” został odnowiony jako prywatny zakon rycerski – „Ordo Equitatus Cygni Brandenbugenisis„. Wielkim Mistrzem został książę Filip Cyryl Pruski z dynastii Hohenzollernów. W 2011 r. odnowiono rycerski zakon „Rudenband”, przyjmując jego polską nazwę „Zakon Obroża Psa Gończego”. Może w przyszłości członkowie obu zakonów nawiążą współpracę.